احکام آب قلیل:
مسئله ۳۱ تا ۳۳:
مسأله ۳۱ـ آب قلیل آبى را گویندکه از مقدارکر کمتر باشد و از زمین نجوشد.
مسأله ۳۲ـ هرگاه چیز نجسى به آب قلیل برسد آن را نجس مى کند (بنابر احتیاط واجب) امّا اگر از بالا بریزند، فقط آن مقدار که به نجس رسیده نجس مى شود و اگر به صورت فوّاره از پایین به بالا رود و به چیز نجسى برسد، قسمت پایین آن نجس نمى شود.
مسأله ۳۳ـ اگر با آب قلیل پاک چیزى را که نجس شده بشویند پاک مى شود (باشرایطى که بعداً گفته خواهد شد) امّا آبى که از آن جدا مى شود و آن را «غساله» گویند، نجس است; مگر در آبى که با آن مخرج بول و مدفوع را مى شویند که با پنج شرط پاک است:
۱ـ یکى از اوصاف سه گانه نجس را به خود نگرفته باشد.(رنگ ـ بو ـ مزه)
۲ـ نجاستى از خارج به آن نرسیده باشد.
۳ـ نجاست دیگرى مانند خون یا بول همراه آن نباشد.
۴ـ بنابر احتیاط واجب ذرّات مدفوع در آب پیدا نباشد.
۵ـ بیشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد، ولى پاک بودن این آب به آن معنى است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نیست آن را آب بکشند، امّا سایر استفاده هاى آب پاک را از آن نمى توان کرد.
